We are searching data for your request:
Upon completion, a link will appear to access the found materials.
Koza angorska (Capra hircus aegagrus) to koza domowa, która została celowo wyhodowana w celu wyprodukowania miękkiego, luksusowego płaszcza odpowiedniego do produkcji tekstyliów ludzkich. Angory zostały po raz pierwszy opracowane w Azji Mniejszej, między Morzem Czarnym a Morzem Śródziemnym, być może nawet 2500 lat temu - w hebrajskiej Biblii pojawiają się wzmianki o używaniu kozich włosów jako tkaniny.
Najważniejsze fakty: kozy angorskie
- Nazwa naukowa: Capra hircus aegagrus (nazwa wszystkich udomowionych kóz)
- Popularne imiona: Koza angorska, koza moherowa
- Podstawowa grupa zwierząt: Ssak
- Rozmiar: Wysokość w kłębie: 36-48 cali
- Waga: 70-225 funtów
- Długość życia: 10 lat
- Dieta:Roślinożerne
- Siedlisko: Półsuche pastwiska w Azji Mniejszej, USA (Teksas), Republika Południowej Afryki
- Populacja: około 350 000
- Stan ochrony: Nie oceniono
Opis
Naukowa nazwa kóz Angory to Capra hircus aegagrus, ale ta nazwa jest również używana w odniesieniu do większości innych kóz domowych. Wszystkie należą do rzędu Artiodactyle, rodziny Bovidae, podrodziny Caprinae i rodzaju Capra.
Kozy angorskie są małe w stosunku do kóz mlecznych lub owiec. Dorosłe kobiety mają 36 cali wzrostu i ważą od 70 do 110 funtów; mężczyźni mają 48 cali wzrostu i ważą 180-225 funtów. Ich główną cechą charakterystyczną są długie (8-10 cali przy ścinaniu) loki włosów, które są cienkie, jedwabiste, błyszczące i olśniewająco białe i zawierają mało oleju w polaru. Te włosy, zwane moherami, są pożądanym i drogim zasobem, gdy zamieniane są w tkaniny i sprzedawane w swetrach i innej odzieży. Surowy moher klasyfikowany jest na podstawie grubości włókna, a najlepsze ceny, jakie można uzyskać, to włosy o grubości od 24 do 25 mikronów.
Zarówno samce, jak i samice są rogate, chyba że rolnik je usunie. Samce mają rogi, które mogą osiągnąć długość dwóch lub więcej stóp i wyraźną spiralę, podczas gdy żeńskie rogi są stosunkowo krótkie, 9-10 cali długości i proste lub lekko spiralne.
Męska koza angorska w profilu. Dmaroscar / Getty Images Plus Siedlisko i dystrybucja
Kozy angorskie kwitną w regionach półpustynnych z suchym, gorącym latem i mroźną zimą. Pochodziły z Azji Mniejszej i po raz pierwszy z powodzeniem eksportowano je do innych krajów od połowy XIX wieku. Populacje powstały w Afryce Południowej w 1838 r., A Stany Zjednoczone na płaskowyżu Edwards w Teksasie w 1849 r. Innymi populacjami znaczącymi obecnie zarządza się w Argentynie, Lesotho, Rosji i Australii.
Te kozy są prawie wszystkie w populacjach zarządzanych (a nie dzikich) i często są sztucznie zapłodnione, odrobaczone i w inny sposób kontrolowane. Dorosłe angory są strzyżone co dwa lata, wytwarzając ciężary do około 10 funtów rocznie, jedwabiste włókna o długości od 8 do 10 cali. Kozy są dość podatne na zimno i mokro po ich strzyżeniu, przez okres do 4-6 tygodni.
Zamyka up moher na angorskiej kózce. Gotowane zdjęcia / Getty Images Plus Dieta i zachowanie
Kozy są przeglądarkami i pasikonikami i wolą zarośla, liście drzew i szorstkie rośliny, docierając do niższych partii drzew stojąc na tylnych łapach. Często wypasane są z owcami i bydłem, ponieważ każdy gatunek woli inne rośliny. Angory mogą poprawić pastwiska i obszary ponownego zalesiania, kontrolując liściaste wilczomlecz i niszcząc szereg uciążliwych roślin, takich jak róże wielokwiatowe, paliki piaskowe i oset kanadyjski.
Kozy lubią przebywać pod przeszkodami lub przez nie, dlatego specjaliści w dziedzinie rolnictwa sugerują, że do trzymania ich w siatce wymagane są pięcioprzewodowe ogrodzenia elektryczne, druciane lub ogrodzenia o małych oczkach. Chociaż większość kóz nie jest agresywna w stosunku do ludzi, potrafią robić poważne lub śmiertelne uszkodzenie innych kóz z rogami, szczególnie w sezonie koleinowym.
Rozmnażanie i potomstwo
Kozy angorskie mają dwie płcie, a samiec jest znacznie większy niż samica. Billies zaczynają koleinować jesienią, zachowanie, które inicjuje rui u kobiet. Niewiele wiadomo o naturalnych stadach i zachowaniach grupowych, ponieważ badania ograniczały się przede wszystkim do zarządzanych populacji. Hodowla trwa od końca września do grudnia (na półkuli północnej); ciąża zwykle trwa od 148 do 150 dni. Dzieci rodzą się od końca lutego do kwietnia lub na początku maja.
Angory zazwyczaj mają jedno, dwoje lub w rzadkich przypadkach troje dzieci, raz w roku, w zależności od wielkości stada i strategii zarządzania. Dzieci są wyjątkowo delikatne od urodzenia i potrzebują ochrony przez pierwsze kilka dni, jeśli jest zimno lub wilgotno. Dzieci karmią się mlekiem matki, dopóki nie zostaną odsadzone po około 16 tygodniach. Dzieci stają się dojrzałe seksualnie w wieku 6-8 miesięcy, ale tylko około połowa ma własne dzieci w pierwszym roku. Kozy Angora mają żywotność około 10 lat.
Koza angorska (Capra hircus aegagrus) karmiąca dziecko. Pelooyen / Getty Images Plus Stan ochrony
Kozy Angory nie zostały ocenione pod względem stanu ochrony, a co najmniej 350 000 w różnych populacjach zarządzanych. Niewielu jest dzikich; większość żyje w stadach handlowych hodowanych w celu uzyskania moheru.
Źródła
- „Rasy kóz hodowlanych-angorskich”. Oklahoma State University, 1999
- Jensen, Harriet L., George B. Holcomb i Howard W. Kerr, Jr. „Angora Goats: A Small Scale Agriculture Alternative”. Program Small Farm, University of California Davis, 1993.
- Jordan, R. M. „Angora Goats in the Midwest”. North Central Regional Extension Publication 375, 1990.
- McGregor, B. A. „Badanie rolno-pasterskiego systemu produkcji kóz angorskich w południowej Australii”. Badania małych przeżuwaczy 163 (2018): 10-14.
- McGregor, B. A. i A. M. Howse. „Wpływ środkowej ciąży i odżywiania poporodowego, parytetu urodzeniowego i płci na wzrost masy koziej angory na żywo, rozwój mieszków włosowych, właściwości fizyczne moheru i wartość runa”. Badania małych przeżuwaczy 169 (2018): 8-18.
- Shelton, Maurice. „Angora Goat and Mohair Production”. San Angelo, Teksas: Anchor Publishing, 1993.
- Visser, Carina i in. „Różnorodność genetyczna i struktura populacji u kóz angorskich z Afryki Południowej, Francji i Argentyny na podstawie danych Snp dla całego genomu”. PLOS ONE 11.5 (2016): e0154353.
